Te reprezentacyjne w swym założeniu „bramy miasta” nie zawsze spełniały wysokie standardy. Było to spowodowane po części brakiem środków finansowych, niesprzyjającą sytuacją polityczną, zwykłą urzędniczą opieszałością oraz brakiem podejmowania trafnych decyzji. Z tych powodów pomiędzy budową kolejnych dworców głównych budowano dworce tymczasowe, które nie rzadko pełniły swoją rolę przed wiele lat. Były to: Dworzec Tymczasowy Główny przy ul. Chmielnej (1921-1939), Tymczasowy Dworzec Warszawa Śródmieście (1949-1963) oraz Tymczasowy Dworzec Centralny w czworoboku ulic: Złotej, Chałubińskiego (Marchlewskiego), Al Jerozolimskich i Emilii Plater (1963-1975).

Wystawa opowiada o specyfice dworców głównych stolicy, ich charakterze, historii i rozwoju w ramach struktury miejskiej i społecznej. Ukazuje w porządku chronologicznym proces powstawania kolejnych obiektów, wpisując się tym samym w historię Warszawy.

Wystawa została zorganizowana z okazji 90. rocznicy powstania Polskich Kolei Państwowych S.A.

Partnerami wystawy „Dworce Główne Warszawy są: Narodowe Archiwum Cyfrowe oraz Xcity Investment Sp. z o.o. Patronami medialnymi są: TVP Historia i Polskie Radio RDC.

Wystawa trwa od 14 maja 2016 r. do 31 stycznia 2017 r.