Od roku 1927 koleje niemieckie Deutsche Reichsbahn Gesellschaft (DRG) zamawiały już niemal wyłącznie wagony towarowe o konstrukcji ujednoliconej, określanej w Niemczech mianem tzw. budowy „wymiennej” (niem. Austauschbau), a więc zbudowane już zgodnie z zachowaniem zasady pełnej wymienności części. Dotyczyło to również krytych wagonów towarowych zaliczanych do tzw. grupy serii (niem. Gattungsbezirk) „Dresden”, obejmującej różne typy wagonów o powierzchni ładunkowej większej niż 24 m2. Ogółem, w latach 1927-37 zbudowanych zostało dla DRG ponad 3 800 wagonów krytych budowy ujednoliconej rodzaju „Dresden”, spełniających kryteria budowy „wymiennej”, o konstrukcji stalowej nitowanej. Jednak niezależnie od w/w, w pełni znormalizowanych wagonów, koleje niemieckie zamówiły również serię 650 wagonów serii Glhs „Dresden”, różniących się od wagonów budowy „wymiennej” większym rozstawem osi (powiększonym z 7 000 do 7 700 mm), wyposażeniem hamulcowym (hamulec systemu Kunze-Knorr z zaworem Kkg i dodatkowo z urządzeniem przestawczym „Towarowy-Osobowy”), a przede wszystkim zawieszeniem, w którym zamiast wieszaków płaskich, zastosowano ogniwa resorowe i 9-piórowe resory o długości 1 800 mm. Wprowadzone zmiany pozwoliły na zwiększenie prędkości maksymalnej tych wagonów do 90 km/h. Wagony te, zbudowane w latach 1933-34, określone zostały jako wagony konstrukcji „specjalnej”. Wyposażono je dodatkowo w przelotowy przewód ogrzewania parowego, a 20 z nich - również w przelotowy przewód ogrzewania elektrycznego, dzięki czemu mogły być one włączane do pociągów pasażerskich, w tym także do niektórych pociągów pospiesznych. Wszystkie omawiane wagony wyposażone zostały także w hamulec ręczny, obsługiwany z budki hamulcowej.
Prezentowany wagon jest właśnie jednym z opisanych wyżej wagonów niemieckiej serii Glhs „Dresden”. Po roku 1945 PKP przejęły znaczną liczbę niemieckich wagonów grupy „Dresden” różnych typów, zarówno konstrukcji nitowanej, jak i spawanej, w tym niewielką liczbę wspomnianych wyżej wagonów niemieckiej serii Glhs, budowy „specjalnej”, o konstrukcji nitowanej. W czasie eksploatacji tych wagonów na PKP, szczególnie podczas przeprowadzania ich napraw głównych, w połowie lat pięćdziesiątych, dokonywano w nich pewnych zmian, takich jak: wykonanie dwóch dodatkowych otworów ładunkowych (po jednym w każdej ścianie bocznej), zmiana pokrycia dachu z płóciennego, na pokrycie z blachy ocynkowanej, czy likwidacja przelotowego przewodu ogrzewania parowego (tylko w niektórych wagonach). Wagony tego typu wycofane zostały ostatecznie z eksploatacji handlowej na PKP w drugiej połowie lat siedemdziesiątych XX wieku. Prezentowany wagon odpowiada pod względem wyposażenia, stanowi z końca eksploatacji wagonów PKP tego typu.