Ciasteczka! Uwaga! Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony stacjamuzeum.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka Prywatności
Ok, zamknijBeztendrowy parowóz pruskiego pochodzenia typu T18 według koncepcji inż. Roberta Garbe’a, dedykowany do obsługi pociągów pasażerskich (także pospiesznych), poruszających się wahadłowo na odcinkach, których punkty końcowe nie zapewniały możliwości obrotu lokomotyw kominem w kierunku jazdy. Produkcję w latach 1912-1927 zrealizowały głównie zakłady Vulcan w Szczecinie, od 1922 r. także Henschel & Sohn w Cassel (Kassel) oraz w 1924 r. Société Franco-Belge, La Croyère (3 maszyny). W 1925 r. koleje niemieckie przejęły 459 egzemplarzy tego typu, oznaczonych jako seria 780-5. W latach 1945/46 na inwentarz PKP wpisano 29 lokomotyw, dla których została przewidziana seria OKo1. Wszystkie zdolne do ruchu przydzielono do DOKP Poznań, gdzie były użytkowane przez parowozownie: Poznań Osobowa, Leszno, Gniezno, Głogów, Zbąszynek, Zielona Góra i Jarocin. Lokomotywa OKo1-3 (oznaczenie DRG 78 189) zinwentaryzowana w 1945 r. w DOKP Szczecin, po naprawie rozpoczęła służbę w parowozowni Leszno, zakończyła ją w Jarocinie. Z dniem 29.09.1972 została skreślona z inwentarza.
Producent:
Vulcan-Werke, StettinNumer fabryczny i rok produkcji:
3610/1920Układ osi:
2’C2’Prędkość maksymalna:
100 km/hNadciśnienie pary w kotle:
1,2 MPa (12 at)Średnica kół zestawów kołowych:
1000/1650/1000 mmZapas wody/węgla:
12 m³/ 4,5 tMasa w stanie służbowym:
105 000 kgDługość ze zderzakami:
14 800 mm