W latach 1965-88 zakupiono w ZSRR 1182 egzemplarze liniowych lokomotyw spalinowych z przekładnią elektryczną, przeznaczonych do obsługi ruchu towarowego. Lokomotywy tego typu (oryginalne oznaczenie M62) eksportowano do większości państw bloku wschodniego.
Źródłem napędu był dwusuwowy 12-sto cylindrowy silnik spalinowy z zapłonem samoczynnym typu 14D40 o mocy 1470 kW, połączony z prądnicą główną GP312. Cechami dodatnimi była duża siła pociągowa, prostota budowy i niezawodność, do ujemnych należało duże zużycie paliwa i oleju silnikowego. Lokomotywa ST44-1500 posiadała bezwidłowe prowadzenie łożysk osiowych. Pomimo braku źródła ogrzewania, popularnie zwane „gagariny” w okresie letnim zatrudniano przy obsłudze sezonowych pociągów pasażerskich.
Lokomotywa ST44-001 została zbudowana w 1965 r. w Fabryce Lokomotyw w Ługańsku (ZSRR). Otrzymała nr fabryczny 053. Była to jedna z czterech pierwszych lokomotyw serii ST44 z partii informacyjnej, dostarczonych dla PKP. Przez cały przebieg służby była związana z węzłem warszawskim. Rozpoczęła służbę w lokomotywowni Warszawa Odolany, zakończyła ją w Zakładzie Taboru Warszawa. Została skreślona z inwentarza PKP 1 września 1998 r. i przekazana do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie.
W 2021 r. lokomotywa przeszła renowację. Prace polegały m.in. na piaskowaniu, uzupełnieniu brakującego poszycia, konserwacji kabin maszynisty oraz przedziału silnikowego, zabezpieczeniu antykorozyjnym, naniesieniu warstw malarskich zgodnych z oryginalną malaturą oraz zabezpieczeniu warstwą antygraffiti.