W połowie lat dwudziestych ubiegłego wieku, powołane do życia w roku 1920 koleje niemieckie Deutsche Reichsbahn Gesellschaft (DRG), podjęły decyzję o zamawianiu znormalizowanego taboru wagonowego, tzn. budowanego na podstawie ujednoliconej dokumentacji technicznej, przy równoczesnym zachowaniu zasady pełnej wymienności części i podzespołów, a co szczególnie ważne - z zachowaniem określonych tolerancji wymiarowych. Zasada ta dotyczyła stosowania w nowych konstrukcjach nie tylko ujednoliconych części i podzespołów np. układu biegowego, hamulcowego i cięgłowo-zderznego, ale także np. stosowania wyłącznie znormalizowanych profili walcowanych, czy też elementów wyposażenia zewnętrznego i wewnętrznego. Powstało w ten sposób wiele nowych typów wagonów zarówno osobowych, jak i towarowych, o konstrukcji ujednoliconej, określanych w Niemczech mianem tzw. „budowy wymiennej” (niem. Austauschbau). Niemieckie wagony osobowe budowy „wymiennej”, których dostawy dla DRG rozpoczęto w roku 1927, były wagonami o całkowicie stalowej, nitowanej konstrukcji nadwozia i podwozia.
Prezentowany wagon, jest typowym przedstawicielem wspomnianej wyżej generacji wagonów, zbudowanym już zgodnie z zachowaniem zasady pełnej wymienności części. Niestety dokładny rok budowy tego wagonu, ani jego producent nie są znane. Wiadomo natomiast, że został on wyprodukowany jako jeden z 500 wagonów pasażerskich niemieckiego typu BCi-29, ówczesnej klasy 2/3, dostarczonych dla kolei DRG w latach 1929-30, aż przez 5 różnych wytwórni niemieckich. Wagon ten został przejęty przez PKP po roku 1945 i aż do roku 1956 – jako wagon klasy 2/3 – nosił oznaczenie serii BCi. W roku 1956, w związku z wprowadzoną przez większość europejskich zarządów kolejowych (w tym również przez PKP) tzw. „reformą klas”, wagon ten stał się wagonem klasy 1/2, bez dokonywania jakichkolwiek zmian w wyposażeniu wnętrza. W odróżnieniu od wielu innych wagonów tego typu, które zostały gruntownie zmodernizowane przez PKP na początku lat siedemdziesiątych XX wieku, wagon posiada zachowany oryginalny układ hamulcowy systemu Kunze/Knorr, z zaworem rozrządczym Kkp i urządzeniem przestawczym „Towarowy-Osobowy”.
Aż do zakończenia służby na PKP w końcu lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, był on eksploatowany głównie w ruchu lokalnym. W 1979 roku, w związku z obchodami jubileuszu 50-lecia stacji postojowej Szczęśliwice, został przekazany do Warszawy z DOKP Wrocław. W wagonie urządzona została Izba Pamięci i Tradycji Wagonowni Warszawa Szczęśliwice. W 2012 roku został przekazany Muzeum Kolejnictwa.