Wagon pruskiego typu Ib11 budowane były dla kolei KPEV (później PStEV) już od roku 1903, a od roku 1920 - także dla kolei DRG. Ogółem, w latach 1903–1922 różne niemieckie wytwórnie wagonów dostarczyły aż 10 300 wagonów tego typu. W latach 1918-22 koleje polskie przejęły bardzo dużą liczbę tych wagonów w wyniku repartycji taboru niemieckiego po I Wojnie Światowej. Były to wagony pasażerskie nieprzechodnie (tzn. bez urządzeń umożliwiających przejście z wagonu do wagonu), z bocznymi wejściami do poszczególnych przedziałów (tzw. „boczniaki”) dawnej klasy 4, która funkcjonowała na kolejach niemieckich do roku 1928, a na PKP aż do roku 1939.
Pierwotnie wnętrze tych wagonów podzielone było na trzy obszerne przedziały pasażerskie, rozdzielone w środkowej części wagonu dwoma przedziałami ustępowymi, co sprawiało, że również wewnątrz nie było przejścia wzdłuż całego wagonu. Wyposażenie przedziałów pasażerskich było nader skromne i składało się zaledwie z 6 drewnianych ławek o nieprofilowanych siedziskach, a także z prostych półek bagażowych umieszczonych wzdłuż ścian bocznych. Nadwozia tych wagonów miały konstrukcję drewnianą, która z zewnątrz była pokryta blachą, natomiast od wewnątrz była oszalowana deskami. Charakterystycznymi cechami konstrukcji tych wagonów był tzw. świetlik dachowy, biegnący wzdłuż całego wagonu oraz budka hamulcowa, umieszczona na jednej ze ścian czołowych i wystająca ponad dach świetlika. Zarówno koleje niemieckie, jak i PKP już na przełomie lat 20. i 30. ubiegłego wieku rozpoczęły dokonywanie szeregu zmian w konstrukcji i wyposażeniu tych wagonów. Przede wszystkim likwidowano zewnętrzne drzwi do przedziałów ustępowych, a często także jeden z ustępów, uzyskując w ten sposób wewnętrzne przejście wzdłuż całego wagonu. Zwiększano liczbę miejsc siedzących (do 50), montując dodatkowe ławki. Często wymieniano wyposażenie wnętrza montując ławki profilowane, z listew drewnianych, typowe dla wagonów klasy 3, co wiązało się z przekwalifikowaniem wagonu na klasę 3.
Także po roku 1945 PKP przejęły bardzo duża liczbę wagonów tego typu, przebudowanych w różnym stopniu. W latach 50.tych rozpoczęto masową likwidację budek hamulcowych, a od początku lat 60.-tych, podczas napraw głównych, w wielu wagonach usunięto świetliki dachowe, wykonując całkowicie nowy dachu. W roku 1956, niezależnie od rodzaju wyposażenia wnętrza, wszystkie wagony PKP tego typu stały się wagonami nowej klasy 2. W pierwszej połowie lat 60.-tych PKP rozpoczęły przerabianie instalacji oświetlenia wagonów osobowych z gazowego na elektryczne, co dotyczyło także części wagonów omawianego typu. Prezentowany wagon jest więc w bardzo dużym stopniu zmieniony w stosunku do stanu pierwotnego, a jego obecny wygląd oraz wyposażenie odpowiada stanowi z końca lat sześćdziesiątych XX wieku.