Od zakończenia II Wojny Światowej, aż do początku lat sześćdziesiątych, jedynym producentem dwuosiowych wagonów platform dla PKP była Huta „Ostrowiec” (od roku 1952 – Huta im. M. Nowotki) w Ostrowcu Świętokrzyskim, która w latach 1950-62 wyprodukowała dla PKP ogółem niemal 16 000 dwuosiowych platform typów 2Z, 3Z, 4Z oraz 201Z. Zaprzestanie produkcji wagonów kolejowych w Ostrowcu Świętokrzyskim w roku 1963 i problem z ulokowaniem produkcji platform dwuosiowych w innych zakładach sprawiły, że mimo dalszego zapotrzebowania na tego rodzaju wagony ze strony PKP, przez kolejne 16 lat, dwuosiowe wagony platformy nie były dla PKP budowane.
Ostatecznie dopiero w końcu lat siedemdziesiątych, produkcję dwuosiowych wagonów platform dla PKP podjęto, na niedużą skalę, w ZNTK Wrocław. Były to właśnie wagony prezentowanego tutaj typu 24Z. Konstrukcja wagonu 24Z opracowana została w roku 1977 przez Centralne Biuro Konstrukcyjne PKP w Poznaniu. Była to wówczas konstrukcja nowoczesna, spełniająca pod wieloma względami wymagania UIC. W stosunku do budowanych wcześniej platform 201Z, wagony typu 24Z miały inną (zgodną ze standardami UIC) długość, zupełnie inną konstrukcję ostoi, podwyższoną granicę obciążenia (z 24 do 26 t) i wyposażone zostały w hamulec postojowy. Ściany wagonu, o wysokości 450 mm, mają konstrukcję całkowicie stalową i zostały wykonane jako odchylne. Wagon wyposażony jest w 12 kłonic bocznych obrotowych, a pierwotnie posiadał również 4 wyjmowane (wysokie) kłonice stalowe, które w trakcie eksploatacji były wymieniane na kłonice niskie lub zastępowane słupkami czołowymi, jak ma to miejsce w prezentowanym wagonie.
Wagony platformy typu 24Z przeznaczone były zasadniczo do przewozu dłużycy oraz pojazdów. Ogółem zbudowano zaledwie 106 wagonów tego typu i wszystkie dostarczone zostały dla PKP w roku 1979. Ostatnie egzemplarze platform 24Z są jeszcze eksploatowane przez PKP Cargo.