W roku 1939 zakłady H. Cegielski S.A. w Poznaniu realizowały umowę na dostawę 6 wagonów dla Międzynarodowego Towarzystwa Wagonów Sypialnych i Wielkich Ekspresów Europejskich (CIWL). Niestety, wybuch II Wojny Światowej przerwał dostawę tych wagonów i we wrześniu 1939 roku dwa ostatnie z w/w wagonów pozostały niewykończone na terenie zakładów HCP. Były to wagony CIWL o numerach 4223 i 4224. Po zajęciu zakładów HCP przez Niemców, podjęto decyzję o przebudowie obu wspomnianych wagonów na reprezentacyjne wagony salonowe dla nazistowskich dygnitarzy: A. Greisera i R. Ley’a, jednak aż do wyzwolenia Poznania w lutym 1945 roku, przebudowa tych wagonów również nie została ukończona i władze polskie przejęły je na terenie zakładów HCP. Prezentowany wagon jest właśnie jednym z tych dwóch wagonów (ex WR 4223), który po usunięciu nazistowskich symboli oraz adaptacji i zmianie wystroju wnętrza, przekazany został do eksploatacji na PKP jeszcze w roku 1946. Wagon ten otrzymał polskie oznaczenie typu 26W i jako reprezentacyjny wagon salonowy PKP, oznaczony został numerem 01. W latach 1947-52 wagon ten był wagonem ówczesnego Prezydenta RP – Bolesława Bieruta, a następnie pozostawał w dyspozycji URM. Podróżowali nim ówcześni dygnitarze PRL m.in. Władysław Gomułka i Józef Cyrankiewicz, a także zagraniczni politycy odwiedzający Polskę. W roku 1956 doszło do nieprzyjemnego incydentu międzynarodowego z udziałem tego wagonu, kiedy Maurice Thorez (ówczesny sekretarz generalny Francuskiej Partii Komunistycznej) wrócił nim do Paryża, gdzie wagon zatrzymano twierdząc, jakoby był to wagon należący do CIWL, który podczas wojny został przez Niemców sprowadzony na teren Polski, a następnie bezprawnie przejęty przez PKP. Ostatecznie jednak nieporozumienie wyjaśniono, a wagon szczęśliwie powrócił do Warszawy.
W wagonie zachowane jest oryginalne wyposażenie wnętrza z lat 40. i 50. XX w. W salonie można się przejrzeć w kryształowym lustrze i usiąść na skórzanych fotelach przy wielkim stole konferencyjnym. Ściany wyłożone są drewnianą boazerią z intarsjowanymi widokami polskich miast. Obok salonu znajduje się gabinet prezydenta z indywidualną toaletą i natryskiem. Oprócz tego w wagonie znajduje się jeszcze mniejszy gabinet z dostępem do natrysku i łazienki oraz 3 jednoosobowe przedziały gościnne dla osób towarzyszących, wyposażone w umywalki z lustrem. Wszystkie przedziały wyposażone są w mahoniowe meble i wygodne kanapy pokryte pluszem. Na końcu wagonu znajdują się: przedział dla obsługi, ogólnodostępna toaleta, przedział ogrzewczy, a także dobrze wyposażona kuchnia z piecem węglowym. Wagon eksploatowany był jako salonowy do końca lat siedemdziesiątych XX wieku, a następnie po przekwalifikowaniu na wagon techniczno-gospodarczy w roku 1981, trafił do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie.