Od 24 października 2017 r. do 8 stycznia 2018 r. na Dworcu Warszawa Centralna można zobaczyć naszą wystawę „Dworce Główne Warszawy”. Ekspozycja opowiada o specyfice dworców głównych stolicy, ich charakterze, historii i rozwoju. Pokazuje również proces powstawania kolejnych obiektów, wpisując się tym samym w historię Warszawy.
Warszawa w swojej historii miała kilka dworców głównych stałych i kilka tymczasowych. Były to w kolejności chronologicznej: Dworzec Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej (1845-1920) projektu Henryka Marconiego, Dworzec Główny nad wykopem linii średnicowej w Al. Jerozolimskich (1939 -1944) zaprojektowany przez Czesława Przybylskiego, Dworzec Główny przy ul. Towarowej (1945-1975) projektu Wiktora Ballogha oraz ostatni, działający do dziś Dworzec Centralny (od 1975 r.) zaprojektowany przez Arseniusza Romanowicza.
Te reprezentacyjne w swym założeniu „bramy miasta” nie zawsze spełniały wysokie standardy. Było to spowodowane po części brakiem środków finansowych, niesprzyjającą sytuacją polityczną, zwykłą urzędniczą opieszałością oraz brakiem podejmowania trafnych decyzji. Z tych powodów pomiędzy budową kolejnych dworców głównych budowano dworce tymczasowe, które nie rzadko pełniły swoją rolę przed wiele lat. Były to: Dworzec Tymczasowy Główny przy ul. Chmielnej (1921-1939), Tymczasowy Dworzec Warszawa Śródmieście (1949-1963) oraz Tymczasowy Dworzec Centralny w czworoboku ulic: Złotej, Chałubińskiego (Marchlewskiego), Al Jerozolimskich i Emilii Plater (1963-1975).
Wystawa opowiada o specyfice dworców głównych stolicy, ich charakterze, historii i rozwoju w ramach struktury miejskiej i społecznej. Ukazuje w porządku chronologicznym proces powstawania kolejnych obiektów, wpisując się tym samym w historię Warszawy.
Partnerami wystawy „Dworce Główne Warszawy” są: Narodowe Archiwum Cyfrowe oraz Xcity Investment Sp. z o.o
