Projekt „Następna w KOLEJności digitalizacja dokumentacji technicznej” jest kontynuacją działań związanych z digitalizacją zbiorów. W ramach obecnego zadania Stacja Muzeum przeprowadzi digitalizację oraz opublikuje w domenie publicznej 1103 szt. rysunków dokumentacji technicznej lokomotyw elektrycznych typu EL100 i EL200 oraz wagonu spalinowego typu SAx (zwanego popularnie „Luxtorpedą”). Zostanie również uzupełniony zasób metadanych opisowych dla wszystkich obiektów, dla których będą wykonane odwzorowania cyfrowe.
Tomy z dokumentacją techniczną wagonu spalinowego jak i lokomotyw elektrycznych pochodzą z zasobu muzealnego, którego częściowa digitalizacja była już finansowana w latach ubiegłych. Wskazane do skanowania obiekty są unikatowe i stanowią cenne źródło o wartości historycznej. Zarówno lokomotywy elektryczne EL100 i EL200, jak i wagony spalinowe SAx to pierwsze tego typu konstrukcje wybudowane w Polsce latach międzywojennych, we współpracy z firmami zagranicznymi. Co za tym idzie miały stanowić pierwowzór dla kolejnych, bardziej zaawansowanych pojazdów szynowych.
Pierwszy wagon spalinowy typu Sax został zakupiony w 1933 r. od firmy Austro-Daimler-Puch. Następnie w wyniku modernizacji dokumentacji austriackich wagonów, dokonanej przez inż. Klemensa Stefana Sieleckiego, zakłady FABLOK wyprodukowały kolejne 5 sztuk. Wagony te okazały się jeszcze efektywniejsze w eksploatacji od swojego pierwowzoru, były też symbolem luksusu – wyposażono je jedynie w miejsca pierwszej klasy. Wagony SAx obsługiwały popularne trasy Kraków-Zakopane, a także Kraków-Katowice i Kraków-Krynica. Wojnę przetrwały jedynie dwa egzemplarze, mocno zdekompletowane i zniszczone. Jeden z nich jeszcze przez kilkanaście lat dowoził pracowników do Kopalni w Trzebini, ostatecznie jednak obydwa zezłomowano w 1954 r.
Lokomotywy elektryczne EL.100 były odpowiedzią na zapotrzebowanie w tego typu pojazdy, jakie pojawiło się przy okazji modernizacji linii średnicowej w Warszawie. Dwa pierwsze egzemplarze zamówiono w Wielkiej Brytanii, natomiast kolejne cztery wyprodukowano już w Polsce, a konkretnie w Pierwszej Fabryce Lokomotyw w Chrzanowie. Podzespoły elektryczne pochodziły z firmy English Electric. Po wojnie w Polsce zachowały się tylko dwa egzemplarze – zniszczona lokomotywa EL.101, którą pocięto na złom w latach 50-tych, oraz EL.106 (później przemianowana na EP01-01), która to do lat 60-tych prowadziła pociągi w ruchu lokalnym, obsługiwana przez lokomotywownię Łódź Olechów. Została zezłomowana w końcu lat 60-tych.
Podobnie jak w przypadku lokomotyw EL.100, lokomotywy elektryczne EL.200 były w pierwszej kolejności przeznaczone do obsługi Warszawskiego Węzła Komunikacyjnego. Zostały one zbudowane w zakładach H. Cegielskiego w Poznaniu na bazie własnego projektu inżynierów tegoż Zakładu. Jedynie wyposażenie elektryczne tych lokomotyw zostało zamontowane – we współpracy z brytyjską firmą English Electric – w Zakładach Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie. Wojenną zawieruchę przetrwała jedynie lokomotywa EL.203, która – uszkodzona podczas Powstania Warszawskiego – nie została już po wojnie naprawiona. Ostatecznie zezłomowano ją w 1958 r.
Proces skanowania odbywa się w pracowni wyłonionego Wykonawcy, którego zadaniem jest:
- pozyskanie odwzorowań cyfrowych wszystkich obiektów przy wykorzystaniu odpowiedniego sprzętu i oprogramowania,
- opracowaniu metadanych opisujących obiekt jak również metadanych technicznych dotyczących samego obiektu,
- wykonania kopii cyfrowych w postaci plików TIFF oraz przeznaczonych do udostępniania plików JPG
- zapisu plików na nośnikach w sposób gwarantujący ich bezpieczeństwo i dostęp dla systemów w jak najdłuższej perspektywie czasowej.
Wzorem poprzednio zakończonych projektów efekty digitalizacji w formie możliwej do przeglądania i pobierania zostaną upublicznione na platformie Cyfrowej Stacji Muzeum.
Realizacja projektu potrwa do listopada 2024 r.
Projekt dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego oraz ze środków Samorządu Województwa Mazowieckiego.