Ciasteczka! Uwaga! Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony stacjamuzeum.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka Prywatności
Ok, zamknijW 1875 r. firma Hohenzollern uruchomiła produkcję lekkiego dwuosiowego parowozu tendrzaka, przeznaczonego do pracy manewrowej na bocznicach zakładów przemysłowych. Idealna do tej roli prosta konstrukcja z kotłem na parę nasyconą, o nacisku osiowym zaledwie 8,5 t, z możliwością wpisywania się w łuki o promieniu r=50 m i mocy 73,5 kW (100 KM) powstała w liczbie ponad 120 egzemplarzy. Lokomotywę z numerem fabrycznym 129, zbudowano w 1880 r. na zamówienie pruskiego przemysłowca Williama Suermondt’a, dla cukrowni Amsee (Janikowo k. Inowrocławia) lub dla fabryki sody (Chemische Fabrik Robert Suermondt&Co, Montwy). W 1926 r. podczas remontu głównego lokomotywa otrzymała nowy kocioł zbudowany przez Warszawską Spółkę Akcyjną Budowy Parowozów. Pracę zakończyła w Cukrowni Janikowo. Skreślona z ewidencji Dozoru Technicznego 21.08.1970 r. znalazła się w zbiorach Muzeum Kolejnictwa. Jest to najstarszy parowóz w zbiorach Stacji Muzeum i jednocześnie najstarszy fizycznie istniejący egzemplarz parowozu wyprodukowanego przez firmę Hohenzollern.
Producent:
Hohenzollern AG für Locomotivbau, DüsseldorfNumer fabryczny i rok produkcji:
129/1880Układ osi:
BPrędkość maksymalna:
30 km/hNadciśnienie pary w kotle:
1,2 MPa (12 at)Średnica kół zestawów kołowych:
900 mmZapas wody/węgla:
2,4 m³/ 0,8 tMasa w stanie służbowym:
17 000 kgDługość ze zderzakami:
6300 mm